Odpowiedniki obiektów hotelowych istnieją we Wrocławiu od dawna, a właściwie od początku jego istnienia, jak podaje strona wroclaw-future.eu. Początkowo gości przyjmowano w tzw. zajazdach, karczmach i pensjonatach. A w XVIII wieku zaczęto budować dokładnie to, co najbardziej przypomina dzisiejsze hotele. Jednak obecnie niewiele o nich wiadomo. Ale najciekawsze rzeczy zaczęły się w XIX wieku.
Boom budowlany
Od końca XIX do początku XX wieku we Wrocławiu powstało wiele hoteli. Rozpoczął się prawdziwy boom budowlany. Dalej można zauważyć wiele niemieckich nazw, co jest związane z tym, że Wrocław był wówczas częścią Cesarstwa Niemieckiego (o negatywnych konsekwencjach tego panowania można przeczytać tutaj).
Jednym ze słynnych hoteli wybudowanych w XIX wieku był Galish, znajdujący się na Placu Tadeusza Kościuszki. Od 1900 roku nosił nazwę Residenz.
W 1866 roku przy Bischofstrasse został otwarty hotel Schlesischer Hof, który później znany był również jako Hotel Śląski. W 1883 roku powstał Riegner, w 1892 – Monopoly, w 1898 – Weisser Adler, w 1903 – Nord i Deutsche Hansa, w 1908 – Kronprinz i Piast, a w 1911 – Polonia.
Jak widać, lista jest dość długa jak na jedno miasto. Są to tak zwane hotele historyczne zlokalizowane na przykład w pałacach, dworach lub budynkach poprzemysłowych, takich jak fabryki czy młyny. Porozmawiajmy teraz o kilku najciekawszych przykładach.
Hotel Europejski
Jest to jeden z najstarszych hoteli we Wrocławiu. Przed II wojną światową znany był jako Hotel Hohenzollern-Hof.
Został wybudowany około 1876-1877 roku przez firmę Nawroth i s-ka według projektu mistrza budowlanego Pollacka na niezabudowanej działce, której nadano adres ul. Stawowa 3 (wówczas Teichstrasse 3).
Hotel Europejski pierwotnie składał się z jednego narożnego budynku. W 1907 roku dobudowano do niego sąsiedni budynek mieszkalny.
W 1910 roku został on przebudowany w celu ujednolicenia wnętrz. Od tego czasu oba budynki miały fasadę z elementami klasycyzmu i baroku. Część narożna składała się z pięciu kondygnacji i trzech wykuszy. Środkowy wykusz zwieńczony był balkonem, natomiast te na skrzydłach posiadały półokrągłe dachy. W architekturze wyróżniają się również elewacje boczne z ozdobnymi frontonami.
Ten od strony ulicy Stawowej był nieco prostszy. Miał sześcioosiową fasadę i pięć pięter. Parter był wysoki i ozdobiony łukowatymi witrynami. Potrzeby hotelu były zaspokajane na piętrach 2-4, a ostatnie piętro było właściwie poddaszem. Część parteru zajmował sklep ze srebrem i złotem.
Po wojnie, którą hotel przetrwał, choć został lekko uszkodzony, Hohenzollern-Hof stał się hotelem „Europejskim”. Z czasem stopniowo poprawiały się warunki w pokojach i zwiększała się ich liczba. Hotel działa do dziś, zachowując swój niepowtarzalny styl.
Hotel Piast
Kiedyś hotel ten nazywał się Kronprinz (w tłumaczeniu „następca tronu”), ale dopiero po zakończeniu II wojny światowej i przyłączeniu Dolnego Śląska do Polski nadano mu bardziej polską nazwę. Ale porozmawiajmy o historii hotelu na samym początku.
Obiekt ten został wybudowany w 1908 roku w stylu klasycystycznym. Autorem projektu był Waldemar Milbradt. Warto zauważyć, że hotel był jednym z najbardziej eleganckich w tamtym czasie. Najciekawszą cechą Kronprinz była półokrągła wieża, w której obecnie znajdują się najlepsze pokoje. Warto zauważyć, że pięciokondygnacyjny budynek bardzo dobrze komponuje się z architekturą dwóch sąsiednich ulic oraz pobliskiego dworca kolejowego.
Pięciodzielne skrzydło północne nieznacznie wychodziło poza linię zabudowy ulicy Kołłątaja, a dziewięciodzielne skrzydło zachodnie wtapiało się w nią od strony ulicy Piłsudskiego. Elewacja prezentowała się dość skromnie, uzupełniona balkonami na drugim piętrze, kamiennymi girlandami pod oknami trzeciego piętra oraz elementami dekoracyjnymi, takimi jak rustyki i listwy.
Na parterze budynku mieściły się lokale usługowo-handlowe, w tym bank, fryzjer, kwiaciarnia, apteka i biuro podróży. Na wyższym piętrze znajdowały się biura, klub i zaplecze gastronomiczne, czytelnia oraz 56 pokoi gościnnych. Podczas II wojny światowej budynek przetrwał, ale przez długi czas stał pusty, a meble były stopniowo rozkradane. Hotel został jednak odrestaurowany i odrodził się pod nazwą Piast.
Hotel Polonia
Hotel Polonia został założony w 1911 roku. W tamtych czasach hotel miał również niemiecką nazwę – Vier Jahreszeiten, co oznacza „cztery pory roku”. Budynek był również jednym z najbardziej luksusowych.
Fasada została wykonana w stylu barokowych pałaców, a budynek składał się z bocznych skrzydeł i posiadał dziedziniec. Na parterze, podobnie jak w dwóch wyżej opisanych hotelach, znajdowały się lokale handlowo-usługowe. Ale Polonia miała też cechy unikatowe – dwukondygnacyjną salę balową z lożami i sufitem kasetonowym, czyli wykorzystującym powtarzające się wpuszczane panele tworzące wzór siatki. Sala została zaprojektowana w starym, arystokratycznym stylu.
Hotel posiadał salę bilardową, zaplecze gastronomiczne i pomieszczenia klubowe w stylu angielskim. Często spotykali się tu ludzie z elity, w tym pisarze. W hotelu znajdowało się aż 120 pokoi gościnnych, co jak na tamte czasy było niewiarygodnie dużą liczbą. Druga wojna światowa praktycznie nie dotknęła tego hotelu i wznowił on swoją działalność pod nową, polską nazwą.
