Muzeum Narodowe we Wrocławiu jest jednym z największych i najważniejszych muzeów sztuki w Polsce. Zostało zbudowane w 1947 roku, początkowo jako Muzeum Państwowe, informuje strona wroclaw-future.eu. Rok później, w lipcu, zostało oficjalnie otwarte dla zwiedzających. W 1950 r. placówkę przemianowano na Muzeum Śląskie. Istniało ono pod tą nazwą do 1970 roku, po czym stało się Muzeum Narodowym – podaje strona mnwr.pl.
Początki
Pierwsze zbiory pochodziły z magazynów muzealnych Ministerstwa Kultury i Sztuki w Bożkowie i Żelaźnie. Pochodziły także z muzeów regionalnych w Karpaczu, Szklarskiej Porębie, Niemczy, Bolkowie, Jaworze, Brzegu, Wałbrzychu i innych. Niektóre z nich zostały zlikwidowane. Inne zmieniły specjalizację po przekazaniu części nadwyżek zbiorów. Niektóre muzea przekazały swoje najcenniejsze eksponaty na przechowanie.
W 1968 roku do muzeum trafiły dzieła, które wcześniej nie należały do dziedziny etnografii. Instytucja zgromadziła dużą kolekcję dzieł sztuki nieprofesjonalnej charakterystycznej dla Dolnego i Górnego Śląska. Umożliwiło to zorganizowanie pierwszej w Polsce stałej galerii sztuki nieprofesjonalnej. Została ona otwarta w latach 80. Prezentuje około 150 prac kilkudziesięciu autorów. Zbiory powiększały się dzięki wystawom regionalnym i konkursom artystycznym.
Najcenniejsze pod względem artystycznym i poznawczym są zbiory sztuki dawnej Dolnego Śląska. Na szczególną uwagę zasługują obrazy na szkle, grafika sakralna, rzeźba, formy piernikarskie i malowane meble.
Muzeum Narodowe we Wrocławiu posiada również jedną z największych kolekcji polskiej sztuki współczesnej w kraju. Od 1960 roku wystawia wszystkie dyscypliny artystyczne: malarstwo, grafikę, rzeźbę, rysunek, szkło, ceramikę, fotografię środowiskową, projekty konceptualne, dokumentację wydarzeń i sztukę wideo. Wszystkie te prace można oglądać w Pawilonie Czterech Kopuł.
Poprzez prezentację najciekawszych obiektów muzeum pokazuje pełną różnorodność i wszechstronność polskiej sztuki współczesnej. Z tego powodu wystawa „Żywa” została zmodyfikowana i uzupełniona. Wystawy ilustrują najważniejsze zagadnienia artystyczne XX i XXI wieku w układzie chronologicznym.
Współczesność
Muzeum Narodowe we Wrocławiu posiada cztery filie. Główny budynek o tej samej nazwie znajduje się przy głównym oddziale muzeum, Panoramie Racławickiej. Jest też Muzeum Etnograficzne mieszczące się w dawnym letnim pałacu biskupów wrocławskich. W czerwcu 2016 roku w Pawilonie Czterech Kopuł zostało otwarte Muzeum Sztuki Współczesnej.
W latach 2006-2021 Muzeum Narodowe we Wrocławiu było prowadzone przez Samorząd Województwa Dolnośląskiego oraz Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. 1 lutego 2022 r. Muzeum Wrocławia stało się instytucją państwową zarządzaną jednolicie przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Nowoczesna kolekcja muzeum obejmuje 200 000 obiektów reprezentujących wszystkie dziedziny sztuki. Znajdują się tu średniowieczne kamienne i drewniane rzeźby śląskie, malarstwo śląskie, polskie i europejskie, rzeźba modernistyczna, rysunek i grafika. Są też przedstawione duże zbiory rzemiosła artystycznego z minionych epok, od starożytności, przez średniowiecze, po początek XX wieku. Są też zbiory książek i dokumentów.
Głównymi eksponatami są przedmioty pochodzące z Wrocławia i Dolnego Śląska. Wiele z nich pochodzi z dawnych muzeów niemieckich. Muzeum Narodowe posiada również dzieła sztuki z lwowskich galerii sztuki, które zostały niegdyś przekazane przez władze radzieckie.
Muzeum Etnograficzne i Oddział Muzeum Narodowego we Wrocławiu są jedynymi na Dolnym Śląsku placówkami specjalizującymi się w dokumentacji etnograficznej, opisie regionu i interpretacji jego różnorodności kulturowej. Ponad 20 tysięcy eksponatów opisuje złożoną historię Dolnego Śląska. To wyjątkowe terytorium, na którym w pewnym momencie nastąpiła niemal całkowita wymiana mieszkańców. Spotkały się tu przedwojenne tradycje lokalne i powojenne tradycje sprowadzone.
